İnsanın hayatında hiç beklemediği anlarda değişik şeyler oluyor bazen. Aslına bakarsanız sevdiğim bir durum değil. Çünkü psikopatlık derecesinde plancı bir yapıya sahip olduğum için, olan şeyler güzel bile olsa bana bir gerginlik basıyor. Anı yaşayamamam da bu yüzden zaten.
Hayaller kuruyorum şu sıralar. Mesela anne-babayla rehbersiz tursuz çıkacağımız gezileri düşünüyorum. Yazın bir butik otelde kalmayı düşlüyorum. Hani şu beyaz binalı, pembe çiçekli, mavi denizli yerlerin birinde...
Yalnızlığa da alışıyorum yavaş yavaş. Hala insan ilişkileri ağır geliyor, o ayrı konu. Eğer insanları anlamak ve onların hareketlerinin senin ruh halini etkilememeye başladığı zamanlar "yetişkinlik" olarak algılanıyorsa, ben hala çocuğum. Hem de daha emekliyorum. Zor işler bunlar.
Hayatıma çok değişik bir insan girdi. Bize benzemeyen. Sonra da çıktı.
Aynı kitabı okuyoruz.
YanıtlaSil