Topuklu Ayakkabı Krizi

Hayatımın ilk topuklu ayakkabısını aldım!

Biliyorum, bu çok önemli bir memleket meselesi değil ama benim hayatımda bir ihtilal niteliğinde...

Patlama noktası geçenlerde gerçekleşti. Galata kulesinde bir veda yemeği vardı, bendeniz hiç ayakkabım olmadığı için ortama Converse'le gitmek zorunda kaldım. E dolayısıyla annem ufak çaplı bir sinir krizi geçirdi. "Yarın ilk işimiz gidiyoruz ve sana bir ayakkabı alıyoruz!" emrinden sonra diyecek pek de bir şeyim yoktu, ertesi gün paşa paşa alışveriş merkezine gidilip bir tane ayakkabı alındı.

Ayakkabıyı seçmem ve almamız ayrı bir mesele zaten. Satış elemanlarının bile dalga geçmelerine maruz kaldım. Annemin gösterdiği ayakkabılar, benim üstlerinde yürüyemem, adamların gülmesi, sonunda ortak bir kararda buluşma...

Az topuklu bir şey aldım yani. Yavaştan başlamak lazım böyle şeylere... Ha bu arada hayatımda ilk defa oje de sürmeye başladım. Bunlardan ne kadar hödük bir kız olduğu mu da anlamışsınızdır herhalde. "Küçük kızımız büyüyor." vaziyetleri yaşanıyor evimizde ama ne yazık ki "küçük kız" modunda değil de "kazık kız" tarzındayım...

Ergenlik ben de geç vukuu buldu galiba. Bugüne kadar "gazete, kitap, bilmemne oku, ellerin kirlensin" mantığıyla yaşamaktan "oje sür öyle kirlensin" politikasını uygulayamadım. Bundan sonra ikisini bir arada yürütmeyi düşünüyorum. Hem öyle daha havalı olur diye bir teorim var.