Sevdiğim kız bana abi diyince.

Sabahın köründen beri ayakta olmam, Çince konuşma sınavına hazırlanmam, gözümden uyku akması, üstümde garip bir bitkinlik olması... Bu yazıya başlamamın çeşitli sebepleri. Zira yukardaki dört maddeden herhangi birisini bile düşünmemek için başka bir şeyler yapmam lazım.
Hayatımın ilk vizeleri geçen hafta sonlandı. Hepsinden iyi yaptığıma dair bir inancım var ama ne yazık ki dün İnci Hoca hepinizin sınavları rezalet deyince kendimden şüphe etmeye başladım. Birkaçınızınki iyi gibi bir cümle daha sarfetti, ben de bi umut, o birkaç kişiden biri olabilirim belki diye kendimi avutuyorum. Ders mevzuuları bir garip yani anlayacağınız. Zaten abi Çince öğreniyoruz yani herhangi bir mantık aramıyorum hiçbir şeyin içinde.
Derslerden arta kalan zamanda da kendine göre bir sosyal hayatım var. Gelecek dört senemi birlikte geçireceğim bazı adamlar yaptım kendime. Sınıf dışında da bir grubum var. İki grupla da takılıp, dışarlara çıkınca, bazen anneannemin de sınırlarını zorlayacak saatlerde eve dönüyorum. Bu hafta biraz vukuatlıyım, o yüzden haftaiçi sakin durmaya karar verdim, cuma tekrar kuzenle bir fasıl yaparız diye düşünüyoruz. Hep taktik bunlar.
Ders ve sosyal hayattan arta kalan zamanda da kendime vakit ayırmaya çalışıyorum. Kendime vakit ayırmaktan kasıt da Conan, SNL ve bilimum yabancı diziler izlemek, ha bir de kitap okumak. Gerçi okuduğum kitap Çin Tarihi olunca, onu pek "kendime vakit ayırmak" kategorisine sokamıyorum, kimse kusura bakmasın.
"Website Designer" günlerine geri dönüyorum sanırsam. Bizim bölüme site yapılması lazım, bayağı kapsamlı bir şey düşünülüyor. Her zamanki gibi zıpladım işin içine tabii. Umarım yapabiliriz de rezil olmayız. Bir garip çünkü bizim bölüm. Hafif böyle "Ezel" kıvamında bir yer. Herkes nasıl milletin açığını yakalarım, nasıl atar yaparım diye fırsat kolluyor. Aynı sınıf içindeki tartışmaları duysanız, yuh dersiniz bunlar nasıl 3-4 senedir aynı sınıfta.
Bir garip yani. Hala çözemedim şu üniversite işini.

foto foto