Ben dönem sonu yazısını unutmuşum ya la!

Modadır kardeş. Üniversiteye gidiyorsanız ve 1. döneminiz bitmişse, illa ki bir yazı yazıp, o dönemi değerlendirmeniz gerekir. Kimse iplediğinden değil, bir öz tatmin galiba bu modanın çıkış noktası.

Neyse benim dönem 2 hafta önce bitti aslında ama ben yeni uyandım bu yazı için. Şimdi görevimi yerine getireceğim ve üniversite hayatımın ilk döneminin bitişini çoşkuyla size anlatacağım.
Özet geçmemiz gerekirse;
19 yılın acısını 4 ayda çıkadım. Her türlü konuda bunu söyleyebiliriz. Gerek eğlence hayatı, gerek gönül ilişkileri, gerek arkadaş ortamı, gerekse inek gibi çalışma...

Bunu hiç gocunmadan söyleyebilirim: 19 yıllık hayat tecrübemden daha fazla tecrübe edindim şu 4 ay içinde. Bir büyüdüm, bir büyüdüm... Daha çok fırın ekmek var önümde yemek için biliyorum merak etmeyin, ben büyüdüm, her bi boku biliyorum havalarına girmedim, sakin olun. Yine de insan kendini iyi hissediyor hayat tecrübeleri arttıkça. Üniversite farklı derlerdi, gördüm, test ettim. Millet haklıymış beyler.

Ankara'nın da havası suyu altın zaten. Yaşanacak şehirmiş orası. Manyak bir aşkla bağlandım oraya. Yani okulumla aramda mecazi olmayan bir aşk var. Bana "orta bahçe" derseniz, ölümüne gelirim sizinle. Böyle de gözüm kör. İstanbul'da bile canım sıkılıyor, burnumda tütüyor Ankara. Ekranın sağında Ankara hava durumu var, durup durup kontrol ediyorum, anneme rapor veriyorum; "Anne, Ankara -2, kar yağıyor", "Anne, 3 derece Ankara, İstanbul'la aralarında 6 derece var, yuh". Annem en sonunda isyan etti tabii, "Banane be Ankara'dan, durup durup Ankara hava durumu kontrol ediyorsun yaa".

İnsanın evinden çıkıp özgürleşmesinin değeri paha biçilemezmiş. Beni okuyan gençler varsa (bak, bak havaya bak, büyüdü adam oldu ya, gençlere tavsiyeler triplerine giriyor), size önerim, kesinlikle aile şehrinden çıkıp başka yerde üniversite okumanız. Hayatınızı yaşarsanız, öyle diyeyim.

fotoğraf