Resmen sürekli malak gibi yatıyorum. Yapacak onca iş, ayarlanacak onla ayar ve buraya yüklenmesi gereken bi çok fotoğraf var ama gel gör ki, üstüme garip bir rehavet çöktü ve ben genelde okulu bekleyerek geçiriyorum zamanımı. Kitaba sardım bu arada. Şu an Dave Eggers'ın Ne Nedir'ini okuyorum. Adam resmen dahi. Türkiye'de yayınlanan ilk kitabı Müthiş Dahiden Hazin Bir Eser'i de okumuştum, o da bir harikaydı. Kim ne derse desin, bu yüzyılın yazarı odur.
Neyse dediğim gibi bu yazıyı yazmamın da belirli bir amacı yok. Sadece blogu özledim. Ve kıçımı kaldırıp bir şeyler yükleyene kadar böyle bir yazıyla özlememi gidermek istedim. Okul da pazartesi açılıyor. Dün evimden ayrıldım ve Ankara'ya göçtüm. Şu an resmi olarak anne-babasız ilk günümü yaşıyorum. E duygusallık da var tabii biraz üzerimde. Mesela hayatımın bir daha hiç eskisi gibi olmayacağının farkındayım ve bu beni garip bir gerginlikle beraber yasa da boğuyor. Anne-baba insanıyım ben. Onlarsız bir yaşamı düşünemezken, şu an onlarsız yaşıyorum. Anneannem içerde. Birazdan Büyük Teyze'yi ziyarete gideceğiz. Ve ben spor olsun diye Ayrancı'nın yokuşlarında yürüyerek döneceğim eve.
Diyorum ya, boşluktayım şu an.
Annemi özledim.
0 yorum:
Yorum Gönder