Yalnızlık İnsana Mahsustur

Yalnızlık en çok arkadaşlarla beraberken anlaşılıyor galiba.
Sevindiğin zamanlarda anlıyorsun üzgün olduğunu.
Aklın oynadığı bir oyun mu bu?

Yalnızlık akılda mı, kalpte mi yaşanıyor?
İşte tek soru bu.

Kahve içerken anlıyorsan
aslında çay sevdiğini,

Ya da bulmaca çözerken fark ediyorsan
hiçbir şey bilmediğini,

işte o zaman anlarsın aklınla hareket ettiğini.

Hayatındaki tüm mutsuzluklardan aklın sorumludur,
kalbin değil.
Çünkü aklındır aslında şeytan olan,
kalbin daha doğmamış bir bebekken.

Yalnızlık insana mahsustur.

Yalnız olmayan insan yoktur.

İnanç, enerji, doğa...
İstediğinizi deyin.

Yaşamak kalpte olur.

Ve biz.
Biz aklımızın köleleri olan insanlar.
Yalnızlığın sevgili evlatları.

Ne başarabiliriz yalnız olmamayı,
Ne de sevebiliriz kalbimizle yaşamayı.

Yalnızlık insana mahsustur.

Ve insandır akla mahsus olan.
Mahsusçuktan.