Zengin olmak istemiyorum artık.
Beni bilen bilir, parayı severim. Belki de paralı insanların arasında yaşadığım ve benim o kadar param olmadığı içindir bilmiyorum ama severim.
Fakat, geçen gün düşündüm de en kıçı kıytırık manken dediğimiz kişiler bile o noktaya kimbilir neler feda ederek geldiler. Kocaman iş adamlarının ödedikleri bedellerden bahsetmiyorum bile. Yani küçümsediğimiz, küçümsemediğimiz tüm zenginler bir şeyler ödemişler zengin olabilmek için.
Kimi namusuyla, kimi çocuğuyla, kimi ailesiyle, kimi gururuyla, kimi arkadaşlarıyla, herkes bir şeyiyle büyük bedeller ödemiş.
Ben bunları kaldırabilir miyim bilmiyorum. Tamam zenginlik de kollarını açmış beni beklemiyor ama her şey para değildir anlayışı şimdi şimdi kafama oturmaya başladı.
Bahsedilen şey buymuş. Bugüne kadar hep "mutluluk parayla satın alınamaz." cümlesiyle sakinleştirdiler beni. Ben mutluluğun parayla satın alınabileceğini biliyorum. Eminim.
Ama sanırım bir mutluluğu satın alırken, diğerini kaybediyorsun. İşte o sorun.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder