Ölüm - Cennet - Cehennem

Bu aralar ölüm üzerine çok fazla düşünüyorum.

Birgün öleceğim diye hiçbir üzüntüm yok. Neden olsun ki zaten? Banane, ben uçup gideceğim buralardan. Açıkçası yukarıda beni neler beklediği de pek umrumda değil. Cennet veya cehennem, ben cezamızı bu dünyada çektiğimize inanıyorum. "Ne biçim Müslümansın sen?" O biçim Müslümanım işte. Bu dünyada yaptığım iyilikleri, karşılığında bir ödül alacağım, cennete gideceğim diye yapamam ben. Aynı oranda, işlediğim bütün suçları da tövbe ederek üzerimden atmaya çalışmam. Yanlışım varsa, vardır. Cehenneme gideceğim diye korkmuyorum. Zira öyle bir yer varsa, bu bahsettiklerim yüzünden büyük ihtimal yolum oraya düşer. Ama diyorum ya, zerre umrum değil.

İnsanlar hayatta yeterince acı çekiyorlar. Ruhsal acılar, fiziksel acıların 100 katı. Yanlış yaparsak, bu oranda bize de yanlış yapılır dünyada. Bunu savunan bir akım, bir enerji takibi var mı bilmiyorum ama ben böyle düşünüyorum. Kimler böyle düşünüyor, hangi akıma bağlı olmalıyım diye bir merakım da yok. Kimi bana katılabilir, kimi de taşlayabilir.

Ölümden korkmanın tamamen bir Müslüman dayatması olduğunu düşünüyorum. Kuran'ı okudum. Yanlış yapanları cehennemin beklediği açıkça belirtiliyor orada. Ha diyeceksiniz, bu kadar kötü insan var, adam doğrayan, kaçakçılık yapan... Onları durdurmak için de bir kitapta bunların yazılması lazım ki, adamların gözü korksun. Ben de diyorum ki, ulan öyle şeyler yapan adamların bir kitapta yazan iki-üç satır şeyden neden gözleri korksun ki! Adam almış başını gidiyor zaten, gözü bi bok görmüyor, adam doğruyor orada. Sen adama cehennem diyorsun. Evet, onun da çok umru.

Cehennem sadece inançlıları korkutuyor. Yani zaten hayatını iyilik yapmaya adamış, Allah korkusuyla yaşayan, haram lokma yemeyen tipleri... Bu tipler de zavallıcıklar, aman onu yanlış yapmayayım, aman cehenneme gider miyim acaba diye küçüklükten itibaren dolduruluyorlar.

Bir de ikiyüzlü eşşoleşşekler var afedersiniz. Hani o çok dindar gözüken hacı-hoca takımı. Önünü dönüp Kuran okuyan, arkasını döküp kadın poposu gözetleyen. Sonrada kendi karılarına öyle bakılmasın diye sarıp sarmalayan. Bir de bunu din namına yaptığını söyleyen. Halbuki erkek cinsinin pis düşünceleri yüzünden karısını kapattığını söylese, inanın gidip elini öpeceğim.

Cehennem korkusu bu adamlarda da yok işte. Bazıları diyecektir; ulan Chen, eğer cehennem yoksa bu adamlar cezalarını nasıl çekecekler diye...

Ben onların da cezalarını bu dünyada çektiklerine inanıyorum. Mesela aile içinde huzurları olmayabilir, etraflarında hiç gerçek arkadaşları olmayabilir, başları sürekli birileriyle derde girebilir. Bana göre bunlar en büyük dertler işte. Hele de ailede olmayan huzur var ya! İşte o cehennemin en yakıcı ailevinden bile daha yakıcı.

İsteyen istediğini söylesin. Ölmekten korkmuyorum. Cennet ve cehenneme de inanmıyorum. Eğer Allah varsa, çocuk gibi cennet ve cehennemle uğraşacağına, bize bu dünyada zaten yaptıklarımızın cezasını ödetiyordur. Yaptığının oranına göre...