İnsan gidince anlıyormuş ya bazı şeylerin değerini, şimdi anladım.

Duygusalım bu aralar.

Gidiyorum ya şimdi ben, taşınma işleri başladı. Her yer her yerde. Odamı bi görmeniz lazım. Resmen sınırdışına kaçak çıkacakmışım gibi bir havam var. Bavullara falan sığamadığım için Migros poşetleri ve muhtelif market poşetlerinde duruyor eşyalarım. 

E son son arkadaş gezmeleri de başladı. Burada bahsetmeden geçemeyeceğim çünkü son 6 yıldır en duygusal günümü yaşadım dün. "Geç bulduğum ve erken kaybettiğim" dershane arkadaşlarımla bir veda günü düzenledik. Sağ olsunlar hepsi geldiler. Ben zaten mutluyum, gülüyoruz, oynuyoruz falan, bir an da hediyeler çıkardılar. O kadar da güzel şeyler almışlar ki... Ulaaaan dedim. İki günlük insanlar ama şu sevgilerine bak bana karşı. En çok o koyuyor işte. Bu kadar iyi insanlarla bu kadar az zaman geçirip ayrılmak. Bilmiyorum karışık duygular içerisindeyim.

Yukardaki yemek fotoğrafları ne derseniz, sıkıntıdan yemeğe vurdum, onun kanıtı. Sürekli yiyorum. Dolapta ne bulursam yiyorum. Güya ben üniversiteye zayıf başlayacaktım. Peeeeh!