Şubat 19, 2011

Nefes alamıyorum bu aralar. Mecazi anlamda değil. Gerçekten bir gariplik var üzerimde ve çözemiyorum. Daha önce yaşadığım bir şey değil, hissettiğim bir şey değil. Tahmin ettiğim bazı nedenler var ama o nedenlerden dolayı böyle bir duruma gelebileceğimi sanmıyorum. Çünkü önceden yaşadığımdan farklı bir durum yaşamıyorum şu an.
Kafamı kurcalıyor tabii o zaman bu durum. Madem aynı şeyleri yaşıyorum, neden etkileri farklı oluyor?
Bir çok şeyin üst üste gelmesinden dolayı mı?
Dayanacak güç kalmadığından mı?
Duygularımın beynimi kandırmasından mı?
Beynimin artık vücuduma hükmedememesinden mi?
...
Derin derin nefes çekmem gerekiyor ki yeterli oksijeni alabileyim. Bu da mecazi bir cümle değil. Edebiyat parçalamaya çalışmıyorum burada. Gerçekten nefes alabilmek için suya dalıp çıktıktan sonra derince bir nefes çekersiniz ya içinize, öyle nefes almaya çalışıyorum işte. Anneannem garip garip bakıyor ben öyle yapınca.
Geçsin bu durum. Sevmedim.

1 yorum:

  1. Çok içten yazıyorsunuz.Yazıların duyguların aynası olduğuna canlı örneksiniz başarılı yazılarınızın devamı dileği ile.

    YanıtlaSil

 

Instagram

Twitter Updates

Meet The Author

çince ve benim adım yanyana geçmeli bunu bilin. dil ve tarih coğrafya fakültesi'nden mezunum, yani gayet siyasi bir kişiliğim de var, bunu da bilin. küçüklüğümden beri şehir şehir gezerim, bilin. birçok alana el atmış durumdayım, her şeyden biraz tadarım, ney de üflerim, piyano da çalarım, bunları da bilin. ha bak bilgiye inanırım. bilmeye inanırım. hayatın çekilirliğini bilmede ararım. hep beraber bilelim. bilgi karın doyurmasa da kalbi doyurur diyelim. www.pinaraltay.com