Büyüyorum sanırım.

İnsan psikolojik açıdan büyüdüğünü fiziksel olarak hissedebilir mi? Yani mesela midesinde?

Ben hissediyorum galiba. 3-4 yıl önce 'Leon'u izlemiştim. Güzel bir filmdi ama fazla bir şey hissettiğim söylenemez. Geçen gün tekrar izledim Leon'u. Film bittiğinde içimde inanılmaz bi üzüntü vardı. Tamam, filmin sonu acıklı, macıklı ama mesele o değil.

Hissettiğim şeyler değişti şu 4 yıl içinde. Büyümek mi desem, yaşlanmak mı bilmiyorum. Ama midemde bir şeyler hissediyorum.
Bir kitap okuduğumda, bir film izlediğimde mutsuzlaşmaya başladım. Düşünmek beni mutsuzlaştırıyor. Hangi konuda olursa olsun... Düşünmek artık beni rahatsız etmeye başladı.

Birileri bana bunun geçeceğini söylesin. Şimdi ergenlik çağında olduğumu, bir kaç yıl sonra her şeyin yine eski, parıl parıl, durgun haline döneceğini söylesin. Düşünmenin yine zevkli bir şey olacağını söylesin.

ÖSS'den sonra hayatım tamamen değişecek. Ailemden ayrılacağım, başka bir şehirde yaşayacağım. Arkadaşlarımdan ayrılacağım, odamdan ayrılacağım...Ciddi ciddi düşünmedim değil, ÖSS'yi kazanamayıp acaba bir sene daha mı hazırlansam diye. Sonra mantığım ağır bastı her olayda olduğu gibi, sıyrılmaya çalıştım o düşüncelerden.

Büyümek istemiyorum sanırım.Büyümek; düzeninin bozulmasıysa, büyümek; ailenden ayrılmaksa, büyümek; düşünmenin bir sorun haline gelmesiyse, büyümek; geleceğin çok yakın bir zamanda gelecek olmasıysa, istemiyorum ben.

Gerçekten istemiyorum büyümek.