Neyse işte dün o parka gittik yine. Aslında çalışmam gereken derslerim vardı ama Şermin kolunuzdan çekiştirip aynı anda da sizi şikayet bombardımanına tutunca kabul etmeme eylemi biraz zorlaşıyor. Sırf çenesinden kurtulmak için kabul ettim anlayacağınız. Gidip bir banka oturduk. Yan bankta da çifte kumrular... Tam "ah ne güzel, Şermin bak, sevgililer ne kadar mutlu, kızım darısı bizim başımıza yaaa" diye mahalle kızı imajımı layıkıyla yerine getirecektim ki, bir an da sevgililerden kız olanı okkalı bir küfür sallayarak yerinden kalktı. Ne olduğunu şaşırdım tabii. Şermin'de açmış fener gibi gözlerini, kafayı çevirmeden çifti izliyor. Utandım tabii. Sonuçta ayıp yani. Kavga ediyorlarsa da bizi ilgilendirmez. Ben Şermin'in kafayı çevirmeye çalıştıkça elimi itiyor. Tekrar deniyorum, bu sefer tekmeliyor. En sonunda pes ettim. Bu sırada da çiftin arasındaki kavga büyüdü.
-Sana kaç kere dedim ya, o çocukla aramda bir şey yok. Biz çocukluk arkadaşıyız Metin ya!
-Kızım ben anlamam, sürekli birliktesin, ne lan bu!
-Ya Allah aşkına git yaaa! (Kelime aralarına "ya" eklemesi ilgimi çekti. Onlar kavga ederken ben de "ya"ları takip etmeye başladım.)
-Ne gitcem kızım! Bundan sonra yok o çocukla görüşmek falan!
-Ben gidiyorum Metin! Ne halin varsa gör yaa! Sırf sen dedin diye çocukluk arkadaşımı satacak değilim herhalde!
Tam bu sırada baktım Sami Dede geçiyor. Dikkatim dağıldı tabii. Elinde de torbalar vardı koştum aldım.
-Nasılsın Sami Dede?
-İyidir üniklim, İsmail'e uğrayacağım, sen nasılsın?
-Nolsun be dede, uğraşıyorum işte. Şermin zorla getirdi gene parka, kavga eden bi çift vardı, onları izliyo trans halinde. Yanından kalktığımı bile fark etmemiş olabilir.
-Güzel güzel, o devam etsin, sen uyma ona.
-Yok zaten, bakıyorum yine dedikoduculuk radarlarını açıyor, uzaklaşıyorum yanından, Nesrin Abla'ya devrediyorum.
-Aman bana Nesrin deme! Aramızda kalsın ama onun dediduculuğu bitirdi beni. En sevmediğim insandır şu mahallede.
-Evet beni de geriyo o.
(İsmail Dede'nin evine geldik.)
-Sağ ol üniklim, zahmet oldu sana.
-Ne zahmeti dede, sen beni çağır bir yere gideceğin zaman.
-Tamam tamam, hadi iyi akşamlar sana.
-Hoşçakal Sami Dede.
Çok seviyorum Sami Dede'yi. O da beni seviyor anladığım kadarıyla. Her zaman daha bi ciddi konuşur benimle. Adam yerine koyar yani. Şermin'e öyle değildir mesela, onunla geyik yapar hep. Çok da iyi geyik yapar yeri geldiğinde, takılır hep millete. Yaşına rağmen enerjisini hiç kaybetmez.
-Sezgiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin!
-Efendim Şermin?
-Kız tokat attı!
-Hangi kız be?
-Kızım hangi kız olacak! Parktaki kız işte!
-Amaaaan, sen hala orda mısın yaaaa! Banane o kızdan. Sami Dede'ye yardım ettim ben, eve gidiyorum şimdi.
-Aman et et, gözüne gir de, birilerine övsün seni!
-Kime övecek Şermin, ne diyorsun gene?
-Ben bilmem kime öveceğini... Belki İsmail Dede'nin evinde bahseder ne bileyim, Osman Abi'ye falan...
-Hıııı Şermin, evet, evde beni konuşuyorlar akşamları onlar. Rapor veriyo her akşam Sami Dede, Osman'a. Hatta sunum falan da hazırlıyormuş, öncesinde de brifing...
-Brifing ne lan?
-Offf boşver, ben eve gidiyorum.
-Yarın bize gelsene.
-Tamam gelirim.
-Gelirken kola alsana.
-Sen alsana.
-Nolur alsan?
-Alırım tamam.
-Hadi öptüm.
-Ben de.
ph by mfirat
0 yorum:
Yorum Gönder