by pinar
Şu sıralar feci şekilde yan gelip yatasım var. Ha bir de Haziran ayına girmiş olmamız ve benim lanet olası İngilizce sınavına 17 günüm kalmış olması, malak gibi yatma isteğimi bir kat daha arttırıyor. Stres olacağı yerde iyice yayılmak istiyorum. Uyku vaziyetim de sıçmık durumda. Ben gayet saat 22:00 dedin mi yatan, sabah da 10:00 dedin mi kalkan bir bünye idim. Ne olduysa oldu, bir türlü uyuyamıyorum geceleri. Hissettiğim belirli bir stres de yok aksi gibi. Her şey böyle bir boşlukta, ne istediğim gibi gülebiliyorum, ne de istediğim gibi üzülebiliyorum. İnsanların gerçek yüzlerini de görmeye başladım, şu sıralar iyice "ohhh saldım çayıra, mevlam kayıra" anlayışına sahibim. Ne bir şey takıyorum, ne de onunla ilgileniyorum.
Geçici bir durum olması lazım, olmalı! Zira böyle devam ederse akıl sağlığımdan şüphe edeceğim. Ankara'ya da bu haftasonu gidip oda mobilyalarımı yerleştireceğiz zaten, raflar falan takılacak. O konuda da içimde bi sıkıntı var. Halbuki doğudumdan beri Bingöl, Kırşehir demeden gezip durdum. Başka bir yere gitmek beni neden korkutuyor, o da anlaması güç bir durum. Neyse psikopatsal dertlerimle burayı daha fazla işgal etmek istemiyorum. Fotoğraf çekmeliyim ben. Evet, evet fotoğraf çekersem rahatlarım.
0 yorum:
Yorum Gönder