Onların Son Sözleri... (1)

Kendime yeni bir uğraş buldum. Ünlü kişilerin son sözlerini sizler için çevirdim =) Çevirilerimde hatalar ve acemilikler olabilir. Kusura bakmayınız...

Büyük İskender

“The strongest!”
“En güçlü olan!”

İskender’e ölüm döşeğindeyken imparatorluğun başına kimin geçmesi gerektiği sorulmuş ve o da bu cevabı vermiş.

Marie Antoinette

“Pardon me, sir. I did not do it on purpose.”
“Affedersiniz efendim. Bilerek yapmadım.”

Giyotine giderken yanlışlıkla celladının ayağına bastıktan sonra söylemiş bunu.

Atatürk

“Aleykümesselam”

İslam’da Azrail içeri girdiğinde “Selamınaleyküm” dermiş…

(Ben bunu şimdi araştırdım. Atatürk 6 Kasım’da komaya girmiş ve komaya girmeden son sözü “Saat kaç?” olmuş. Yani teknik olarak 10 Kasım’da ölmeden önce hiçbir şey söylemediğini göz önüne alırsak, son sözü “Saat kaç?” oluyor…)

Jane Austen

“I want nothing but death.”
“Sadece ölümü istiyorum.”

Bir şey isteyip istemediğini soran kız kardeşine cevabı.

Beethoven

“Applaud, my friends, the comedy is finished.”
“Alkışlayın, dostlarım, komedi bitti.”

(Ama aslında bir çok farklı son söz iddiası da mevcut.)

Alexander Graham Bell

“No.”
“Hayır.”

Karısı ölürken Bell’in kulağına eğilip “Beni bırakma” demiş.

Ted bundy

“I'd like you to give my love to my family and friends.”
“Aileme ve arkadaşlarıma sevgilerimi sunmanızı isterim.”

Elektrikli sandalyede infaz edilmeden önce.

Julius Caesar

“You too, my child?”
“Sen de mi, çocuğum?”

“Sen de mi Brutus” aslında Shakespeare’in oyununda geçen bir cümleymiş.

Frederic Chopin

“The Earth is suffocating… Swear to make them cut me open, so that I won't be buried alive.”
“Dünya boğuluyor… Beni kesip açacaklarına söz ver ki canlı canlı gömülmeyeyim.”

Chopin’in canlı gömülme fobisi varmış.

Winston Churchill

“I'm bored with it all.”
“Tüm bunlardan sıkıldım.”

Komaya girip, dokuz gün sonra ölmeden önce.

Tam liste için...