Ben ki istediğimi bilmeyen...

İnsan sıkılır mı hiç okul başlayalı 2-3 gün olmuşken?

Bana basıyor arada. Neden bilmiyorum aslında ama dayanamayacak gibi oluyorum. Ortamın bokluğundan mı, derslerin sıkılığından mı, 5 yıldır aynı şeyleri yapmanın tekdüzeliğinden mi bilmiyorum.

Kaçış yolum, sadece internet oluyor. Bu öyle basite alınacak bir şey değil. Hayır! İnternette oturup oyun oynamıyorum ben.

Bir şeyler araştırıyorum. Fotoğraflara bakıyorum. Çünkü benim tek kaçış yolum fotoğraflar. Evet! Onu fark ettim, okulda bile eve gelince bakacağım fotoğrafları düşünüyorum. Fotoğraf çekmeyi seviyorum. Çok yetenekli miyim. Hayır galiba...

Yine de başkalarının hayatlarına, başkalarının evlerine, başkalarının dünyalarına bakmayı seviyorum. Ev fotoğraflarına bakıp, benim de ileride öyle evim olacağı hayalini kurmaktan zevk alıyorum.

Bu kendi hayatından memnun olmamakla mı ilgili acaba? Olabilir.

Hayatım memnun olunmayacak gibi bir hayat da değil aslında ama olmuyor işte. Hep başka şeyler düşlemekten alıkoyamıyorum kendimi.

Yukarıdaki oda mesela... Beni nasıl rahatlatıyor, biliyor musunuz? Garip ama baktıkça umutlanıyorum. İnsan bir fotoğraftan umutlanır mı?

Anlamıyorum işte. Hayatımda kötü giden şeyleri değiştiremiyorum. Hayatımdan çıkarmak istediklerimi çıkaramıyorum. Böyle yaşamaya devam etmem gerekiyor.

Fotoğrafa bakıyorum tekrar. Ah bir gün olacak...